Op
5 oktober jl. vond op Landgoed Slangenburg een samenkomst plaats
van Staatsbosbeheer (SBB) en afvaardigingen van de Bomenstichting
Achterhoek (BSA) en het Comité Matiging Kapbeleid Slangenburg.
Sinds
enige jaren signaleren buurtbewoners en bezoekers van het landgoed
een opvallende verandering in het kapbeleid van SBB. Werd er eerder
nog jaarlijks voorzichtig gedund, de laatste jaren vond er flinke
kaalkap plaats met oppervlaktes van een halve tot ruim 2 hectaren.
Aanmerkingen hierop leidden tot een uitnodiging voor een rondgang
door het gebied waarbij SBB haar beleid zou toelichten en zorgen
konden worden geuit.
De
observatie dat de benadering van bosbeheer is veranderd is juist, zo
bevestigde Harrie Hekhuis, afdelingshoofd Beheer en Productie van
SBB. Het is een bewuste keuze om het bos te benutten als
houtleverancier. Er wordt volgens FSC normen gekapt omdat SBB haar
verantwoordelijkheid wil nemen in het voldoen aan de vraag naar
duurzaam geproduceerd hout. Zij proberen daarbij een optimale balans
te vinden in de functies “Beschermen, Beleven en Benutten”.
Het
feit dat er volgens de leden van de afvaardigingen sinds de grote
bezuinigingen opvallend meer wordt gekapt dan daarvoor, wordt door
SBB ontkend. Deze indruk is echter naar onze mening niet geheel
weerlegd.
De
wandeling leidde naar een braakliggend kapgebied met stapels dode
takken en wat kwijnende beuken. Kritische vragen werden gesteld en
beantwoord:
-
Conflicteert
houtoogst niet met recreatie? Een fraai gezicht zijn de kale plekken
in het bos bepaald niet. Dat
klopt maar deze zouden zich snel herstellen via natuurlijke
verjonging.
-
Waarom
natuurlijke verjonging en geen nieuwe aanplant? Op het eerder
gekapte deel aan de Lovinkweg zien we de bramenstruiken al de
overhand krijgen. Een
derde deel wordt opnieuw ingeplant en de rest zal vanzelf gaan
doordat een aantal bomen zal
blijven staan die zichzelf
uitzaaien. Het proces zal gemonitord worden en indien nodig wordt er
ingegrepen.
-
Waarom
beuken laten staan zonder stambescherming die zichtbaar wegkwijnen
en zo hun functie als zaaiboom waarschijnlijk niet zullen kunnen
vervullen? Dat zou zo’n vaart niet lopen. En als ze het
niet haalden dan kon dat dode hout weer mooi fungeren als broedplek
voor holenbroeders. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
-
Waarom
kaalkap en geen dunning?
Alleen via kaalkap krijgen licht
minnende bomen zoals de eik een kans en is er de mogelijkheid een
gevarieerd bos te creëren voor onze (klein)kinderen.
-
Is
kaalkap niet gewoon veel goedkoper en winstgevender dan behoedzaam
uitdunnen?Die
suggestie werd direct bestreden. Financieel gewin was absoluut niet
aan de orde. Sterker nog, door kaalkap en monitoren van de gekapte
gebieden sneed SBB zichzelf eigenlijk financieel in de vingers. Dit
verhaal werd door Rob Weimer, adviseur van de Bomenstichting
Achterhoek, fel bestreden. In één keer een hectare kappen is
sneller en goedkoper dan voorzichtig uitdunnen.
De
Koninklijke Nederlandse Bosbouw Vereniging is zeer behoudend wat
betreft grootschalige kaalkap in verband met verwoesting van de
bodemcultuur. Toch zijn er op sommige plekken, zoals in het Brunsveld
gebied, percelen gekapt van zeker 2 hectare.
SBB
is daarvan inmiddels teruggekomen en zal in de toekomst niet meer op
dergelijke grote aaneengesloten schaal gaan kappen.
Ziet
SBB de kaalkap niet als bedreiging voor flora en fauna? Er komen in
het gebied een flink aantal beschermde planten en dieren voor in en
er is op 10 meter van een dassenburcht gekapt. Er
wordt vooraf uitgebreid geïnventariseerd naar de aanwezigheid van
kwetsbare flora en fauna. Soms gaat dat blijkbaar fout, zoals in dit
geval met de dassenburcht. Intussen is er ook nog een melding bijgekomen m.b.t. het verdwijnen van
belangrijke paddenstoelen. De
Slangenburg blijkt tot enkele jaren geleden een waar eldorado voor de
paddenstoelenliefhebbers te zijn geweest. Er werden excursies
gehouden. Met de bomenkap van
een flink aantal
douglas sparren
bij de abdij zijn de paddenstoelen helaas ook verdwenen.
Eén
van de aanwezigen weet van een GPS-lijst waarop dassenburchten zijn
aangegeven; hij zal zorgen dat deze lijst ook aan SBB beschikbaar
wordt gesteld.
Kennis
en zorgen werden uitgewisseld en de afspraak werd gemaakt dat zowel
de BSA als het Comité op de hoogte zullen worden gehouden van
verdere kap- en beleidsplannen. “Immers zijn
de landgoederen c.q. bosgebieden die SBB in beheer heeft uiteindelijk
bezit van de belastingbetalende burger”.
Of
de gekapte gebieden zich inderdaad zullen herstellen volgens de
optimistische kijk van SBB zal de komende jaren moeten blijken.
Bomenstichting Achterhoek en Comité Matiging Kapbeleid Slangenburg
zullen de zaken nauwgezet blijven volgen en ervoor zorgen dat SBB de kritische
blik van de betrokken burger op zich gericht weet m.b.t. het beheer
van dit landgoed van de gemeenschap.
|
Eén van de prachtige lanen op landgoed Slangenburg. |