maandag 23 november 2020

Open brief aan bosbeheerder Wijnand Francke van Natuurmonumenten

N.a.v. het artikel in de Stentor van 13 november jl:

Onbegrip om honderden gekapte bomen bij Ermelo: ‘Een slagveld’:

https://www.destentor.nl/ermelo/onbegrip-om-honderden-gekapte-bomen-bij-ermelo-een-slagveld~aa7c3564/

stuurde Jacob Vis (schrijver te Kampen) een brief aan bosbeheerder Wijnand Francke van Natuurmonumenten: 


Geachte heer Francke,

Gisteren las ik in deze krant uw argumenten om de ‘indringers’ uit uw bosbeheersgebied te verdrijven en het werd me koud om het hart. Heel even hoopte ik nog dat de journalist u niet helermaal goed had begrepen en dat u de woestelingen op crossmotoren of ATB-fietsen bedoelde die uw bospaden onveilig maken, maar nee: het ging over bomen en het stond er echt, ook als quote, dus ga ik er van uit dit het letterlijk uw tekst is: Wat we doen is het verwijderen van exotische bomen zoals Japanse lariks, Noord-Amerikaanse douglas en Amerikaanse eik. Indringers zijn het. Deze invasieve exoten verdringen de inheemse soorten, als we niks doen blijven alleen de exoten over.’’

Ga uw mond spoelen! Hoe haalt u het in uw hoofd! Douglas, lariks en Amerikaanse eik zijn geen indringers, maar boomsoorten die in de eerste helft van de vorige eeuw door echte bosbouwers in onze bossen zijn geplant om het bos te verrijken met buitengewoon fraaie bomen die, naarmate ze ouder worden een ware vreugde voor de bosliefhebber zijn. Helaas zijn die liefhebbers beschaafde mensen, zoals meneer De Haas die in het artikel aan het woord komt en uiten ze hun protest tegen uw sloopplannen op een nette manier, terwijl ze u met uw oren aan een douglas zouden moeten spijkeren met een bordje erbij: boommoordenaar.

In de Groene Amsterdammer staat deze week een vlammend stuk over de vernietiging van het Amazonewoud, waar Bolsonaro inmiddels 40% van het oerbos heeft laten vernielen. De gevolgen voor de wereld zijn desastreus, maar daar heeft Bolsonaro geen boodschap aan. In Brazilië is het doel op de vrijgekomen bosgrond biefstukken te fokken en veevoer te telen voor het vleesetende – dus grootste - deel van de mensheid. Dat verschaft hem in zijn ogen legitimiteit voor deze milieumisdaad.

Maar in uw bos is geen sprake van een ‘nuttig’ doel om bomen te slopen. Bij u gaat het om pure vreemdelingenhaat, gelardeerd met het argument dat ‘er na vijf tot zes jaar weer nieuw bos staat.’ Hebt u wel eens zo’n jonge natuurlijke bezaaiing van groveden of berk van dichtbij bekeken? En hebt u wel eens gezien wat daar 20, 30 jaar later van terecht komt? Neemt u van mij aan, heer Francke, dat het Nederlandse bos zonder uw indringers oneindig veel minder lieflijk en rustgevend zou zijn. Als we het moesten hebben van inheemse boomsoorten dan was uw Leuvenumse bos een armoedig zootje bomen, waar vermoedelijk niemand zich druk zou maken als het zou verdwijnen.

Laat het bos met rust! En als u toch met alle geweld uw niet-inheemse bomen wilt slopen kom dan niet met de smoes dat het gaat om ‘natuurbelangen’ maar kom er net als Bolsonaro rond voor uit dat het gaat om het gewin. Douglas en lariks brengen geld op. Het zijn gewilde boomsoorten in de rondhouthandel en dus loont het om ze te slopen.  Maar een beheerder met hart voor zijn bos zet alles op alles om ze te behouden. Zonder exoten is de belevingswaarde van uw bos nihil. 

Luister eens naar uw bosbezoekers.




dinsdag 17 november 2020

'Verdroging van de Nederlandse natuur: Bijna een halve eeuw goed onderzoek en falende politiek'.

Op het webinar van Water Natuurlijk op 13 november 2020 hield ecohydroloog Flip Witte een lezing over het verdrogingsprobleem. 

Hij ging vooral ook in op de oplossingen. 

Waterschappen kunnen er op korte termijn al voor zorgen dat de (te snelle) afwatering van landbouwgebieden niet meer is toegespitst op de 5 procent allernatste percelen. Ook kunnen ze bufferzones met een hogere grondwaterstand instellen rondom natuurgebieden.

Nieuwe bosaanplant zou bij voorkeur niet op de hoge zandgronden als de Veluwe moeten komen, maar in de lagere zones daaromheen. 

In dit artikel van Flip Witte e.a. in het blad Stromingen (2020) wordt dieper ingegaan op de achtergronden van de verdroging.

https://www.ecohydrologie.nl/wp-content/uploads/2020/07/041850_NHV_00_Stromingen-2-2020-06-ARTIKEL-WITTE-HR.pdf








zondag 1 november 2020

BOOM VAN HET JAAR 2020

In 2019 is de Brabantse ‘Heksenboom van Zwarte Kaat’  op een mooie 4e plaats geëindigd bij de verkiezing van ‘The European Tree of the Year’. Op 15 oktober jl. is bekend gemaakt welke van de 12 bomen genomineerde bomen ‘Boom van het Jaar 2020’ is geworden.

De winnaar is: de Moeierboom in Etten-Leur met een overweldigende meerderheid van 3593 stemmen.


 Foto: Frans van der Bom

De Moeierboom, op de kop van de markt in het centrum van Etten-Leur, is een grootbladige linde. Dit groene monument werd omstreeks 1675 geplant. De naam moeier (moeder) dankt de boom wellicht aan het feit dat het de oudste boom op de Markt is. Een andere verklaring is dat uit de stam scheuten schieten, waarvan jonge bomen worden gekweekt. In de middeleeuwen werd op deze plaats vermoedelijk recht gesproken. Foto: Frans van der Bom
 
De winnaar van ‘De Boom van het Jaar 2020’ dingt in 2021 ook mee naar de titel van European Tree of the Year.  

BRON: NatuurNetNieuws, uitgave van platform GROEN!natuurlijk: www.groen-natuurlijk.nl



OUDE BOMEN MOET MEN NIET VERPLANTEN

Dit spreekwoord zit bij iedereen in het hoofd. Veel mensen relateren dit letterlijk aan de boom zelf, maar dat is een misvatting. Het heeft betrekking op oude mensen die moeite hebben om aan een nieuwe woonomgeving te wennen.


Het is jammer dat men denkt dat de leeftijd van een bejaarde persoon gelijk staat aan de leeftijd van een oude boom. Hier is het spreekwoord van toepassing: je kunt geen appels met peren vergelijken. Zo beweren sommigen dat de dikste linde van Nederland, de linde van Sambeek, wel 1000 jaar oud is. Deskundigen houden het op 400-500 jaar. In dat geval heeft een linde van 100 jaar, in mensenlevens gerekend, de jeugdige leeftijd van slechts 20 jaar! De boom moet dan wel vitaal en in goede conditie zijn. Helaas is Nederland een land waar het voor een oude boom slecht toeven is. Onze bomen worden continu van alle kanten bedreigd en veel bomen in onze steden takelen om die reden vervroegd af.

Dan zijn er nog mensen die denken dat alleen bepaalde sterke boomsoorten verplant kunnen worden. De basisregel luidt dat elke boom verplantbaar is, maar de ene beter dan de andere. En dat heeft niet alleen met de boomsoort te maken. De grootste en zwaarste boom die ooit succesvol is verplant door Nationale Bomenbank was een Quercus robur (zomereik) van 125 jaar oud. Deze boom had een kluit van 10 bij 10 bij 2 meter en een gewicht van 360 ton, en toch bleek het mogelijk deze 'moeilijk verplantbare boomsoort' succesvol te verplanten. Nu, acht jaar later, staat de boom er nog steeds vitaal bij.


Bron: Boomzorg.nl via NatuurNetNieuws, uitgave van platform GROEN!natuurlijk: www.groen-natuurlijk.nl