De Anna Paulownaboom bloeit in mei met licht lilapaarse trompetvormige bloemen die aan de binnenzijde geel gestreept zijn. De bladeren die na de bloei verschijnen worden ontzettend groot: meer dan 30 cm lang en 15 cm breed. Ze zijn tegenoverstaand, breed-eirond en behaard en hebben een hartvormige voet.
Jonge takken zijn dik en ook viltig behaard (Tomentosa is Latijn voor ‘behaard’). Oudere takken worden kaal en zijn hol. Tussen augustus en oktober groeien er leerachtige, bruine eivormige doosvruchten aan de takken, die aan de onderzijde een spitse snavel hebben.
Rijpe vruchten splijten over de volle lengte open en laten een groot aantal kleine, gevleugelde zaden los. De lege zaaddozen blijven nog lang aan de boom hangen. Jonge planten zijn gevoelig voor vorst, maar een oudere boom is winterhard. Het hout wordt niet door insecten aangetast. Men maakt er onder andere kisten, klompen, meubels en muziekinstrumenten van.
De boom komt oorspronkelijk uit China. Volgens oud gebruik
plantte men in China een zaadje van de boom bij de geboorte van een meisje.
De snelgroeiende boom ontwikkelde zich terwijl het meisje
opgroeide. Als ze ging trouwen hakten familieleden de boom om en maakten er
allerlei gebruiksvoorwerpen voor de bruidsschat van. Nog steeds wordt het hout
zowel in China als in Japan veel gebruikt voor houtsnijwerk.
De boom is vernoemd naar de Russische vrouw van Koning
Willem II, Anna Paulowna, die een voorliefde had voor bijzondere planten. In
het buitenland wordt de boom daarom ook ‘prinsessenboom’ of ‘keizersboom’
genoemd.
Bron: NatuurNetNieuws, uitgave van platform GROEN! natuurlijk: www.groen-natuurlijk.nl
