...... We
bezoeken het gebied nu weer wat vaker. Op onze wandelingen kunnen wij
er niet omheen dat de huizenhoge berg houtsnippers onmiskenbaar maar
één bestemming heeft; de verbrandingsoven!
Kunt
u zich voor stellen dat bij dit soort beelden alle mooie woorden van
SBB over haar “zorg
voor dit gebied”
ineens in een schril daglicht komen te staan?
Het
is een verbijsterende gang van zaken, zeker wanneer je je realiseert
dat dit inmiddels overal gebeurt.....
U
zult er ongetwijfeld ook van op de hoogte zijn dat SBB zich middels
“Het Houtconvenant” verplicht heeft om 'houtige massa' te
leveren, bestemd voor 'groene' bijstook in de energie centrales.
Daarmee
is de deur opengezet voor een ontwikkeling die desastreuze gevolgen
kan hebben. 'Onze' energiebehoefte is namelijk volstrekt
onverzadigbaar!
 |
| De huizenhoge snipperberg van Zwarte Els, en men is nog niet klaar.. |
 |
| "Een natuurreservaat is
een gebied dat zo belangrijk wordt geacht voor flora, fauna of landschap dat het onder bescherming is gesteld" (definitie Wikipedia). |
Zeker
wanneer Nederland straks 'van het gas af' moet en we in alles,
inclusief het autorijden, afhankelijk zullen worden van
elektriciteit.
Daar
valt voor de landschappelijke natuur niet tegen op te groeien, en
door voortdurend 'oogsten' zal ze net zo uitgemergeld raken en
kwetsbaar voor ziektes, als de dieren in de bio-industrie.
Want
zo zijn wij mensen blijkbaar: Nooit Genoeg........
Nu
al krijgen de groenploegen van gemeentes de instructies mee om
“creatief
te snoeien”,
d.w.z. zoveel en zo hoog mogelijk van de bomen snoeisel te
verzamelen.
Bermen
worden veel te vaak gemaaid en ook dat resultaat blijkt
(gesubsidieerd) goud waard te zijn.
Natuurbeheerorganisaties
plegen nu 'achterstallig
onderhoud'
of ‘brengen
een gebied in een 'oorspronkelijke vorm'
(welke?) terug en ze benadrukken de waarde van 'verjonging'.
Op
zich allemaal zeer plausibele argumenten, wanneer op de achtergrond
het valse lachje van dat hongerige biomassa-spook maar niet zo
duidelijk was te horen......
Dit
zijn zaken die ons sterk verontrusten, ook al omdat dit allemaal GEEN
oplossing zal bieden voor de onmiskenbare opwarming van de aarde.
Deskundigen
rollen over elkaar heen om maar duidelijk te maken wat een kind kan
snappen: bomen leggen CO2 vast in hun hout.
Een
boom die aan het eind van z'n leven omvalt en verteert geeft dat dan
ook weer in langzaam tempo af.
Maar
bij hout dat wordt gekapt én verbrand, komt dat allemaal in 1 x weer
vrij, én als gevolg daarvan is er steeds minder hout over om dát
dan weer vast te leggen..
Dus
de CO2 in onze atmosfeer neemt alleen maar tóe door onze
'oplossing'.
En
dan hebben we het nog niet eens over al de transportbewegingen om dit
materiaal te vervoeren, die ook weer CO2 uitstoten.
U
ziet, we hebben ons zo aardig in de nesten gewerkt en gaan daar
vrolijk mee door, gestimuleerd door subsidies en winsten op korte
termijn.
Hoe
we dit later aan onze kinderen of kleinkinderen moeten uitleggen
wordt er niet bij verteld..
De
natuur in Nederland, waar ook SBB voor mag zorgen, bestaat helaas
slechts uit eilandjes. We zien daarin enthousiaste mensen aan het
werk die vaak de beste intenties hebben.
Alleen
hebben ze het achterliggende gevaar, zoals we dat hierboven
schetsten, nog niet door, of houden ze zich doof voor die argumenten?
We
zien het nu heel concreet in het Aaltense Goor gebeuren, de foto's
tonen het aan. Dit is geen beheer maar leegroven. En dat gaat ons aan
het hart, we komen er vaak, vooral in het voorjaar, daarna maken de
daasvliegen het aanwezig zijn niet altijd even aangenaam, maar ook
dat is natuur.
 |
| De bodem aan gort gereden. |
 |
| Biomassa voor De Kassa.. |
U
vroeg naar oude foto's van dit gebied. In onze groeiende werkgroep
kent niemand die, maar wel kent een werkgroeplid dit gebied al ruim
60 jaar, haar vader had er vroeger vee lopen.
Foto's
zijn er niet van te vinden, want mensen kwamen daar toen vooral om te
werken en niet om te recreëren. En ook was het camerabezit nog niet
zo wijd verspreid.
Maar
ik mag deze oral history uit de jaren 60-70 van haar optekenen:
'
Ik kwam er regelmatig, ook voor het melken van het vee en ik herinner
me dat elk weitje wel een poel, of kolk zoals ze dat hier noemen,
had.
Er
waren meer meidoorns en wilde kersen aanwezig met de insecten en
vogels die dáár weer bij hoorden. En wanneer dat allemaal bloeide
waren hele singels wit.
Het
vee at van de struiken waardoor eronder plekken ontstonden waar ze
lekker beschut konden liggen herkauwen.
Ze
liepen er ook vaak van die paadjes in, zoals er nu nog ééntje is te
vinden:
 |
| Het laatste koeienpaadje.. |
Verder
werd er af en toe, maar heel lokaal, wat geriefhout teruggezet wat
dan werd gebruikt als takkenbossen bodemlaag voor onder het hooi in
de hooiberg.
Daardoor
was er een golvende opbouw van zo'n strook van allerlei groottes en
leeftijden, waaronder ook heel volwassen bomen. Met het massale
terugzetten zoals dat nu gebeurt, kun je bij een volgende zinderende
zomer ook een massale verdroging verwachten, en vee dat ligt te
smachten in de wei.
Het
maakt wellicht duidelijk dat onze betrokkenheid op dit gebied, meer
dan gemiddeld is, en we hopen dat u iets met deze informatie kunt en
wilt doen..
Met
vriendelijke groet,
Werkgroep
Aaltens Groen
